s1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Korzystanie z modułu
Szukaj wyniku
Wykorzystanie tego narz
dzia pozwala na okre
lenie, jaka warto
komórki wej
ciowej generuje
ony jest w narz
dzie
Szukanie wyniku
zwane równie
rozwi
zywaniem wstecznym
.
zadany wynik komórki zale
nej. Prze
led
my to na prostym przykładzie.
nej „a”
(np. 8), natomiast do komórki B2 formuł
zgodn
z zapisem funkcyjnym przedstawionym na
szym rysunku. Po wprowadzeniu formuły i zatwierdzeniu jej klawiszem [Enter] Excel natychmiast
wyliczy odpowiedni
warto
zmiennej zale
nej z (w naszym przypadku z = 4,625).
Nast
pnie chcemy si
dowiedzie
, jaka
na
„z” wynosiła np. 1. Analizuj
c wzór funkcji „z”
nej „a” tak, aby zmienna zale
widzimy, ze wskutek jej uwikłania trudno jest
wyprowadzi
wzór bezpo
rednio obliczaj
cy „a”.
Zamiast wprowadza
ró
ne warto
ci wej
ciowe
„a” (do komórki B1) i ogl
da
warto
ci
„z” zwracane przez formuł
zawart
w komórce B2, wykorzystamy moduł
Szukaj wyniku.
Z menu
Narz
dzia
wybieramy opcj
Szukaj wyniku
. Wy
wietlone zostanie okno dialogowe
przedstawione na poni
szym rysunku.
Zgodnie z postawionym problemem polu
wstaw komórk
nadajemy adres zmiennej
nej z (czyli B2), w polu
warto
wprowadzamy adres
komórki zawieraj
cej
na „a” (czyli B1). Po
zatwierdzeniu okna
Szukaj wyniku
Excel
sygnalizuje,
e znalazł rozwi
zanie,
i wy
wietla
okno Status szukania wyniku
. Po
na odczyta
,
e
warto
zmiennej niezale
nej „a”, dla której
warto
zmiennej zale
nej „z” b
dzie równa
1, wynosi ok. 2,45.
Excel nie
zawsze potrafi znale
warto
y zaznaczy
, i
generuj
c
okre
lony wynik.
Czasami takie rozwi
zanie po
prostu nie istnieje. W takim
przypadku okno dialogowe
Status
szukania wyniku
zawiera
b
dzie informacji o tym,
e wyniku
znale
si
nie da.
Excel wyposa
W pierwszej kolejno
ci wprowadzamy do komórki B1 dowoln
warto
zmiennej niezale
poni
niezale
warto
powinna zosta
nadana zmiennej
zale
wpisujemy 1, a do
pola zmieniaj
c komórk
zmienna
. Niezale
zatwierdzeniu tego okna mo
Nale
Niekiedy mo
na wtedy:
·
na karcie
Przeliczanie
okna dialogowego
Opcje
zmieni
ustawienie na wi
ksz
liczb
ono istnieje. Mo
e si
zdarzy
, ze uzyskamy informacj
o braku rozwi
zania, mimo ze jeste
my
Maksymalna liczba iteracji,
·
zmieni
bie
·
sprawdzi
, czy formuła na pewno zale
c
warto
komórki wej
ciowej
na warto
bli
y od zmienianej przez nas
komórki
sz
tej, której szukamy,
wej
ciowej
.
W podsumowaniu tego bardzo przydatnego narz
dzia nale
y zaznaczy
, ze prawdopodobnie
najwi
kszym jego ograniczeniem jest to, ze za jego pomoc
mo
emy szuka
warto
ci tylko jednej
skorzysta
z usług narz
dzia Solver omówionego w nast
pnym rozdziale.
eli chcemy szuka
wyników rozwi
zania dwóch i wi
cej zmiennych, musimy
Korzystanie z modułu
Solver
Solver
to narz
dzie Excela wyposa
jedn
ze zmieniaj
cych si
komórek wej
ciowych
one w nast
puj
ce mo
liwo
ci:
•
zaw
a problem poprzez dodatkowe zało
enia odnosz
ce si
do sposobu zmian komórek
wej
ciowych,
•
generuje rozwi
zanie znajduj
ce minimum lub maksimum okre
lonej funkcji celu,
•
mo
e znale
wiele rozwi
za
danego zadania.
Podstawowe etapy korzystania z
Solvera
sprowadzaj
si
do nast
puj
cych punktów:
1. Konstruujemy arkusz wpisuj
c do niego odpowiednie warto
ci i
formuły,
oraz sprawdzamy,
2. Otwieramy okno dialogowe
Solver - Parametry.
3. Okreslamy
komórke, celu.
4. Wybieramy
komorki zmieniane.
5. Defmiujemy
warunki ograniczajqce.
6. Uruchamiamy
Solvera
w celu rozwi
zania zadania.
Nale
y zaznaczy
, i
Solver
jest dodatkiem i nie musi by
koniecznie zainstalowany w
danym systemie. Je
li w
menu Narz
dzia
brak polecenia
Solver,
nale
y ten moduł zainstalowa
.
W tym celu z
menu Narz
dzia
nale
y wybra
polecenie
Dodatki
i zaznaczy
pole
Solver.
Je
li na
li
cie
Zainstalowane dodatki
nie ma pozycji
Solver,
nale
y u
y
płyty instalacyjnej programu
Office.
Przykład
Obliczy
warto
ci x
1
, x
2
, x
3
, x
4
funkcji celu:
Posługuj
c si
narz
dziem
Solver
rozwi
my nast
puj
ce zadanie:
(K1):
3x
1
+ 2x
2
+ x
3
+ 2x
4
®
max,
przy nast
puj
cych
warunkach:
(K2):
x
1
+ 2x
2
+ x
3
9
(K3):
2x
1
+ x
3
5
(K4):
x
1
+ x
4
= 7
(K5):
Xj
0; j = 1,2,3,4
Podobnie jak w poprzednim przykładzie, przed zastosowaniem
Solvera
w celu znalezienia
rozwi
zania optymalnego tworzymy
arkusz kalkulacyjny,
do którego wpisujemy (rys. 42):
•
współczynniki funkcji celu do
bloku komórek
B2:E2,
•
współczynniki warunków ograniczaj
cych do
bloku komórek
B8:E10,
W celu poprawienia czytelno
ci do
arkusza
wprowadzono obja
nienia słowne za warto
ci tych
obszarów.
pewni, i
komórki. Je
•
okre
la wi
cej ni
czy wła
ciwe sformatowali
my komórki.
•
warto
ci prawych stron warunków ograniczaj
cych do
bloku komórek
G8:G10.
Blok komórek
B4:E4 zarezerwujemy na warto
ci zmiennych decyzyjnych.
Blok
ten mo
emy
y
zaznaczy
, ze przyj
cie warto
ci pocz
tkowych zmiennych decyzyjnych pozwala w niektórych
dej z nich dowolne warto
ci, np. 0 (rys. 42). Nale
przypadkach znacznie skróci
czas trwania oblicze
.
do niej funkcj
SUMA.ILOCZYNÓW.
Jej argumentami b
d
bloki komórek
zawieraj
cych
współczynniki funkcji celu (B2:E2) oraz warto
ci zmiennych decyzyjnych (B4:E4). Funkcj
t
wykorzystamy równie
do obliczenia warto
ci lewych strony warunków ograniczaj
cych, na które
zarezerwowali
my blok
komórek
F8:F10. Do
komórki
F8 wpisujemy funkcj
=SUMA.
ILOCZYNÓW
(B8:E8;$B$4:$E$4) i kopiujemy j
do komórek F9 i F10. Warto zauwa
y
zastosowanie adresowania bezwzgl
dnego w stosunku do
bloku komórek
B4:E4 zawieraj
cych
warto
ci zmiennych decyzyjnych.
Aby uruchomi
Solver,
z
menu Narz
dzia
wybieramy polecenie (moduł)
Solver
po jego wybraniu
wy
wietlone zostanie okno dialogowe
Solver-Parametry.
Przygotowane okno dialogowe
Solver-
szy rysunek.
W naszym przykładzie komórk
celu jest
komórka
F4 (formuła w niej zawarta wylicza warto
prawej strony funkcji celu). Poniewa
naszym celem jest uzyskanie maksymalnej warto
ci funkcji
celu, z
pola wyboru Równa
zaznaczamy opcj
Max.
W polu
Komórki zmieniane
wpisujemy zakres komórek zarezerwowanych na warto
ci zmiennych
decyzyjnych ($B$4:$E$4).
zaznaczono,
ukazuje si
wtedy okno dialogowe
Dodaj warunek ograniczaj
cy,
składaj
ce si
z trzech cz
ci:
Adresu komórki
(który mo
emy wskaza
myszk
lub wpisa
), operatora (relacji) i
Warunku
ograniczaj
cego
(warto
t
mo
emy wpisa
lub wskaza
myszk
komórk
, w której si
znajduje).
pozostawi
niewypełniony b
d
tez wpisa
do ka
Komórk
F4 przeznaczymy na warto
funkcji celu
naszego zadania optymalizacyjnego wpisuj
c
Parametry
do rozwi
zania naszego zadania optymalizacyjnego przedstawia poni
nowy warunek, klikamy przycisk
Dodaj z
pola
Warunki ograniczaj
ce.
Jak ju
Warunki ograniczaj
ce (K2) do (K4) dodali
my pojedynczo do listy warunków. Aby doda
mamy zawart
w
komórce
F8 (=SUMA.
ILOCZYNÓW
(B8:E8;$B$4:$E$4)) natomiast prawa została
wpisana do komórki G9. Jako operator (relacj
) wybieramy oczywi
cie „< = " (mniejsze lub
równe). Podobnie wpisujemy pozostałe dwa warunki (K3) i (K4). Po wprowadzeniu ostatniego
warunku klikamy przycisk
OK
i powracamy do okna
Solver-Parametry,
w którym widoczne s
teraz wszystkie okre
lone przez nas warunki.
deklarujemy w oknie dialogowym
Solver-
Opcje
(otwieramy go klikaj
c przycisk
Opcje).
modelu
optymalizacyjnego (zaznaczaj
c opcj
liniowo
Przyjmij model liniowy)
.
powracamy do okna dialogowego
Solver-
Parametry
i przyst
pujemy do rozwi
zania
naszego zadania optymalizacyjnego klikaj
c
przycisk
Rozwi
.
Po chwili uzyskujemy
komunikat o znalezieniu rozwi
zania
optymalnego zadania.
zaznaczono, w oknie dialogowym
Solver-Wyniki
mo
emy wybra
opcj
zachowuj
c
obliczone
rozwi
zanie
(Przechowaj rozwi
zanie)
lub powróci
do
warto
ci pocz
tkowych
(Przywró
warto
ci
pocz
tkowe),
a ponadto korzystaj
c z opcji
Raporty
mo
emy utworzy
raporty:
Wyników,
Wra
liwo
ci
i
Granic
(przytrzymanie klawisza
[Shift]
umo
liwia
wielokrotne zaznaczanie), które zostan
doł
czone jako nowe arkusze do ju
istniej
cych. Po
ustaleniu opcji w oknie dialogowym
Solver-wyniki,
klikamy
OK
i uzyskujemy rozwi
zanie
Nasz pierwszy warunek ograniczaj
cy (K2) jest nast
puj
cy: x
1
+ 2x
2
+ x
3
9. Lew
jego stron
Ostatni z warunków (K5) dotycz
cy
nieujemno
ci zmiennych decyzyjnych
deklarujemy
Zaznaczamy wi
c opcj
Przyjmij nieujemne
i
Po zatwierdzeniu naszych ustawie
Jak ju
optymalne
Stwierdzamy, ze maksymalna warto
funkcji celu (komórka F4) wynosi 23 oraz
e
W oparciu o
Raport wyników
dla rozwi
zania optymalnego (rysunek poni
ej) widzimy,
e
zmienna decyzyjna x
1
= 2,5 ; x
2
= 3,25 ; x
3
= 0 ; x
4
= 4,5 oraz
e wszystkie warunki ograniczaj
ce
maj
status „Wi
ce”, czyli s
napi
te.
Drugi z raportów, tzw.
Raport wra
liwo
ci,
zawiera dane o mo
liwych zmianach
wra
liwo
ci
widzimy, ze
Przyrosty kra
cowe
dla wszystkich zmiennych decyzyjnych s
równe zero
ej). Analizuj
c
Raport
(wi
c ich nie interpretujemy).
wszystkie warunki ograniczaj
ce zostały zachowane.
parametrów zadania i ich wpływie na wyniki decyzji optymalnej (rysunek poni
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

lemansa.htw.pl