rozwój inteligencji emocjonalnej twojego dziecka. przewodnik świadomego rodzica pełna wersja, ebooki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ROZDZIAŁ 1 Budowanie gotowości wewnętrznej R ankiem 11 września 2001 roku nikt na Dolnym Manhat- tanie nie zdawał sobie sprawy, że za kilka godzin ponad pięć tysięcy uczniów i dwustu nauczycieli będzie uciekać w popłochu, walcząc o życie. Był to dopiero szósty dzień szkoły i w większości klas oddawano się typowym porannym czynnościom, takim jak wypakowywanie książek czy witanie się z kolegami. Prawdę mówiąc, odgłos pierwszego uderzenia wcale nie wydawał się jakiś nietypowy dla ruchliwego, jesiennego poranka w Nowym Jorku. Dopiero kolejny huk wstrząsnął pobliskimi budynkami i odbił się echem o trochę bardziej oddalone bloki. Niektórzy widzieli, co się stało, przez okna klas, w których się znajdowali. Do dyrektorów i nauczy- cieli zaczęły docierać strzępki informacji na temat bieżących wyda- rzeń. Wyczekujące spojrzenia tysięcy dzieci spodziewających się wyjaśnienia tego, co właśnie zobaczyły, uzmysłowiły dorosłym, że znaleźli się w centrum jakichś niewyobrażalnych wydarzeń. Opiekunowie zdawali sobie sprawę, że będą w stanie podjąć dobre decyzje tylko wtedy, kiedy postarają się zachować spokój i po- mogą dzieciom zrobić to samo. Uczniowie w większości szkół zostali 18 Rozwój inteligencji emocjonalnej Twojego dziecka zgromadzeni w salach gimnastycznych i szkolnych stołówkach. Roz- dano im kredki i papier, a dzieci zaczęły rysować to, co zdążyły zoba- czyć, zanim spuszczono rolety w oknach. Na obrazkach pojawiały się dwie bliźniacze wieże z ptakami czy motylami, które wylatywały z okien i spadały. Tak przynajmniej wyglądało to w oczach dzieci. Dorośli mieli bardzo małe pole manewru. Ich zwierzchnicy radzili im robić różne rzeczy, zanim wszystkie środki komunikacji zostały odcięte. Ale zwierzchnicy znajdowali się z dala od tragicznych wyda- rzeń i nie byli w stanie wyobrazić sobie tego, co widzieli znajdujący się w pobliżu katastrofy dyrektorzy i nauczyciele. W samym środku wielkiej niewiadomej i wielkiego niebezpieczeństwa dorośli musieli podjąć najważniejszą decyzję w swojej karierze wychowawcy: aby uratować dzieci, należy ewakuować szkołę i uciec tam, gdzie jest bez- piecznie. Po wydostaniu się na zewnątrz wiele osób pochłonęła czarna chmura kurzu. Dzieci szły lub biegły, trzymając się za ręce, prowa- dzone przez swoich opiekunów, którzy śpiewali im znane piosenki, aby odwrócić ich uwagę od tego, co działo się wokół. Wiele nauczy- cielek zdjęło swoje buty na wysokich obcasach, aby móc szybciej uciekać. Jedna z wychowawczyń trzeciej klasy powiedziała: „Dwoje trzymających mnie za ręce ośmiolatków biegło tak szybko, jak tylko ja byłam w stanie. Nie wiem, co dodawało mi sił, kiedy gnałam do przodu wraz z rzeką uciekających ludzi... Pamiętam, że dzień czy dwa później jedno z tych dzieci powiedziało do mnie: »Niech pani spojrzy, nawet psy są przerażone«”. Jakimś cudem, mimo spadających wszędzie szczątków budowli i wszechogarniającego chaosu, żaden z uczniów ani nauczycieli nie stracił życia podczas ucieczki. Dorośli poszli za głosem wewnętrznej mądrości, odwagi i spokoju, co umożliwiło bezpieczną ewakuację szkół pełnych dzieci. Młodzi uczniowie będący świadkami niedają- cych się opisać słowami scen w jakiś sposób zdołali kontynuować Budowanie gotowości wewnętrznej 19 swój marsz ku bezpieczeństwu. Próbując usilnie zrozumieć oglądaną katastrofę, wyobrażali sobie, że ciała wypadające z płonących budyn- ków wież to ulatujące z nich ptaki 1 . Umiejętności, które pomogły tym niezwykłym dorosłym i dzieciom przeżyć tamtego dnia, nie miały na pewno nic wspólnego z wiedzą, którą sprawdzał ich ostatni test w szkole. O zdaniu tego trudnego egzaminu, jaki ułożyło dla nich życie, nie zdecydowało przygotowa- nie naukowe, ale raczej wewnętrzna gotowość. Dyrektorzy, nauczy- ciele i uczniowie wykazali się tą gotowością i połączyli ją z głęboko zakorzenioną mądrością. Dzięki temu byli w stanie zachować spo- kój i opanowanie w obliczu niesamowitej katastrofy, której świad- kami się stali. Właśnie ten stan wewnętrznej czujności umożliwił im podjęcie właściwych decyzji, dzięki którym mogli znaleźć się w bez- piecznym miejscu. To, że byłam na Manhattanie tamtego wrześniowego dnia jako jedna z osób służących wsparciem nauczycielom i uczniom z Ground Zero, pomogło mi uświadomić sobie kilka ważnych kwestii. Jeszcze dobitniej zdałam sobie sprawę z tego, że prawdziwe egzaminy życiowe mogą spotkać dziecko w każdej chwili i że my jako dorośli nie jeste- śmy w stanie uchronić naszych dzieci od wydarzeń, na które nie mamy wpływu. Zaczęłam się jednocześnie zastanawiać, jak zaszczepić w dziecku wewnętrzną siłę, potrzebną nie tylko do tego, aby umiało stawić czoła wielkim wyzwaniom, które przed nim staną, ale aby potrafiło także wykorzystać możliwości, jakie się z tymi wyzwaniami wiążą. Czy rzeczywiście można się nauczyć takich sposobów reago- wania w trudnych i niepewnych sytuacjach, które pomogły uczniom 1 Opisywane tu historie z 11 września pochodzą ze wstępu oraz roz- działów 1. i 9. książki Forever after: New York City Teachers on 9/11 , zredago- wanej przez M. Grolnick i wydanej przez Teachers College Press w 2006 r. Wykorzystane za zgodą wydawcy. 20 Rozwój inteligencji emocjonalnej Twojego dziecka i nauczycielom z Ground Zero zachować spokój oraz równowagę pośród tych chaotycznych i tragicznych wydarzeń? Nie ulega wątpliwości, że nauczyciele i uczniowie czerpali tego dnia z psychicznych zasobów, pojawia się jednak pytanie, co należy zrobić, aby wydobyć te cenne pokłady wewnętrznej siły. Jak nauczyć dzieci nawyków pozwalających uwolnić ich umysły, serca i ciała od kumulujących się w nich każdego dnia napięć? Kiedy w czerwcu 2002 roku dzieci ze szkół znajdujących się w Ground Zero podsumowywały miniony rok, jeden mały chłopiec ze szkoły podstawowej sąsiadującej z niegdysiejszymi wieżami World Trade Center spojrzał swojej nauczycielce prosto w oczy i powiedział: „Nigdy nie zapomnę, że tego dnia trzymała mnie pani za rękę i nie puściła przez cały czas”. Ci z nas, którzy wychowują dzieci, muszą pamiętać, jak bardzo ważne jest, abyśmy pielęgnowali nasze własne życie wewnętrzne. Dzięki temu będziemy bowiem w stanie udzielić dzieciom wsparcia, którego potrzebują do rozwijania własnej siły wewnętrznej. Nie możemy puścić ich dłoni, zanim tej siły w sobie nie poczują. O CZYM JEST TEN PRZEWODNIK Od wrześniowych wydarzeń nieustannie zajmuję się rozwijaniem u tysięcy dorosłych oraz dzieci umiejętności pomagających im wyci- szyć umysł, uspokoić ciało oraz skuteczniej rozpoznawać swoje emo- cje i radzić sobie z nimi. Jako założycielka i kierowniczka The Inner Resilience Program (znanego wcześniej pod nazwą Project Renewal) dostrzegam, że umiejętność kontrolowania myśli, emocji i mechani- zmów fizjologicznych stanowi coś w rodzaju wewnętrznego pancerza, który sprawia, że dziecko jest wewnętrznie przygotowane, by stawić czoło wyzwaniom i możliwościom, jakie niesie życie. Niniejsza książka zawiera praktyczne porady i strategie, które pomogą Tobie i dzieciom znajdującym się pod Twoją opieką nauczyć [ Pobierz całość w formacie PDF ] |